Onder de zoom van de tijd:

In het hart van Château-Chinon, waar de wind soms nog ruikt naar kastanjeblad en natte leistenen, vind je een herenhuis met een verleden — het 18e-eeuwse hôtel particulier van de familie Buteau-Ravizy. Hier, aan de Rue du Château nummer 4, wandel je niet zomaar binnen in een museum. Je stapt een wereld binnen van zijden draperieën, kraakwitte kappen, en zwijgende jurken die meer hebben meegemaakt dan menig dagboek ooit heeft vastgelegd.

 

 

Sinds 1992 huist in dit pand het Musée du Costume, een van de stilste, en toch sprekendste schatten van de Morvan. Niet omwille van bombast of pracht, maar door de ingetogen kracht van stoffen, stiksels en snit. Ruim vijfduizend kledingstukken en accessoires — grotendeels uit de collectie Dardy — vertellen hier het verhaal van hoe mensen zich hulden in identiteit, status, liefde en verlies.

 

Een kast opent zich

 

In de eerste kamer lijkt een kast net geopend. Daar, onder zacht licht, staan vrouwen van lang geleden als in een verstilde tableau vivant: een bruidsjurk in zacht kant, met sluier als ochtendmist. Een voedende moeder met kanten kap en kindje in de armen. En een burgervrouw in donkere, warme tinten — sobere chic, maar niet zonder trots. Op een tafel: hoeden, mutsen, ruches, waaiers. Alsof men zich nét wilde klaarmaken voor een zondagse mis of een dorpsbal.

 

In een andere ruimte wacht een kamerjurk in zachtgeel katoen, bezaaid met kleine, bordeauxkleurige motieven. De stof is eenvoudig, maar de vorm verraadt ambacht: getailleerd, met pofmouwen en een gerimpelde rok die ritselt bij elke stap. Het is het soort jurk waarin een vrouw een brief kon schrijven, brood kon kneden, of zwijgend kon wachten op nieuws van het front.

 

Van hof tot haard

 

De collectie reikt van de late 18e eeuw tot de swingende Années folles — van robe à panier tot robe à tournure, van het Tweede Keizerrijk tot de Troisième République. Maar het zijn vooral de regionale kostuums uit de Morvan en Nivernais die het hart raken. Hier geen hofmode, maar jurken voor doop, rouw, huwelijk — gedragen door vrouwen met eelt aan de handen en een rechte rug.

 

De tentoonstelling is niet enkel esthetiek, maar ook pedagogiek: je leert over de sociale context, over rolpatronen, over de dunne lijn tussen folklore en mode. Elke zoom, elk lint vertelt iets over afkomst, levensfase of levenshouding.

 

Een nieuwe lente, een vertraagde start

 

Het museum werd in 2019 gesloten voor restauratie, maar zoals dat gaat met oude huizen — het vocht nestelt zich waar je het niet verwacht. De heropening, aanvankelijk gepland voor 2024, werd opgeschoven naar voorjaar 2025. Inmiddels is men sinds mei 2025 begonnen met een geleidelijke heropening. Sommige secties zijn al toegankelijk, met liefde en zorg in nieuwe vitrines geplaatst.

 

Binnenkort zal het Musée du Costume deel uitmaken van een groter geheel: de Cité des Présents – François Mitterrand, waar het samensmelt met het nabijgelegen Musée du Septennat. In dit moderne, interactieve complex kun je straks dwalen tussen geschiedenis en heden, met een museumwinkel en ontvangstruimte voor jong en oud.

 

Praktisch en poëtisch

 

Van juli tot augustus kun je dagelijks binnenwandelen tussen 10:00 en 13:00, en opnieuw van 14:00 tot 19:00 — ook op dinsdagen. De toegang kost een paar euro’s, vaak gecombineerd met het andere museum. Reken op een bezoek van drie kwartier, tenzij je blijft hangen bij een kanten sluier of het patroon van een geborduurde rok.

 

📍 Musée du Costume

4 Rue du Château

58120 Château-Chinon (Ville)

 

Misschien kom je er mij tegen, dwalend tussen de vitrines, starend naar een vergulde haarkam of een kanten handschoen. Ik zal je wijzen op een jurk die ooit danste op een oogstfeest, of fluisteren over het meisje dat haar bruidsjurk borduurde bij kaarslicht.

 

En wie weet, als je goed luistert, hoor je het zachte ritselen van het verleden.

— Théo de Morvan