Morvan Gazette - numéro 12
Uitgave 2 x per maand op zondag

Trivia Vraag❓

Welke verborgen rotsformatie in het hart van de Morvan staat bekend als “de duivelsstoel”, omdat reizigers eeuwenlang beweerden dat je er ’s nachts fluisteringen kon horen van een verdwenen Gallische priester?

Antwoord onderaan deze nieuwsbrief

DEEL I – De Vallei Die Leefde

Er zijn ochtenden aan Lac de Pannecière waarop het water zo stil ligt dat het lijkt of het nog niet besloten heeft of het dag wil worden.

De mist hangt dan laag, zacht als het linnen op een dorpswaslijn, en ergens in die stilte hoor je een herinnering ademen. Als je lang genoeg wacht, vertellen de oevers een verhaal dat hier al leeft sinds voor de dam, vóór het grote water, toen deze plek nog niets anders was dan een vallei waar het leven langzaam kabbelde zoals de Yonne zelf.

Lang geleden, toen de jaren dertig nog jong waren en Frankrijk dacht dat alles zoals altijd zou blijven, lag hier een reeks kleine gehuchten die in een boog om de rivier hingen: Les Marnes, Blaisy, Grélot en Pannecière. Geen dorpen van betekenis, maar dat is het mooie van de Morvan: betekenis zit hier niet in grootte, maar in hoe de rook uit een schoorsteen stijgt, of in hoe een vrouw haar luiken opent alsof ze de wereld toelaat.

Op een vroege lentedag kon je kinderen horen jagen door het hoge gras, achter koeien aan die al generaties dezelfde weiden kenden. De grond rook naar vochtige aarde en appelbloesem. De oude molen bij de Yonne-arm ratelde wanneer de wind het wiel goed greep, en de molenaar groette voorbijgangers met een knik die net zo nauwkeurig was als zijn meel. Rond Blaisy stonden notenbomen die de vallei in de herfst brons kleurden, en in Pannecière bakten vrouwen brood waarvan het aroma tot boven in Montigny kon reiken als de wind meezat.

Het was geen grootse wereld, maar het was er een die nooit haast had. De dagen volgden elkaar met het ritme van melk, regen en seizoen, en de mensen leefden zoals hun ouders dat deden, en hun ouders daarvoor. Tot op een dag geruchten kwamen uit Parijs, geruchten die hier eerst klonken als een grap: men wilde de Yonne beteugelen, een reeks dammen bouwen, water opslaan, de stad beschermen tegen overstromingen zoals die van 1910 en die van 1924. De ‘barrage de Pannecière’ werd genoemd in cafés en op markten, maar men lachte. Want wie zou nu een hele vallei wegspoelen om elders droge voeten te houden?

Toch bleef het gerucht hangen, als rook die niet weg wil. En toen op een zomeravond in Corancy een paar ingenieurs verschenen met kaarten onder de arm, werd het lachen kleiner. Ze spraken beleefd, schoven hun bril omhoog en wezen naar lijnen en meetpunten alsof ze al zeker wisten dat niemand hier werkelijk nee zou kunnen zeggen. De bewoners luisterden, sommigen met armen over elkaar, anderen met stemmen die trilden als populierenbladeren. De vallei waar ze leefden was opeens een getal geworden, een berekening, een bassin.

Lees verder onderaan deze nieuwsbrief...

Kerstmarkten

In het sfeervolle Broye, waar wintermist over de heuvels hangt en gezellige lichtjes verschijnen, komt de Marché de Noël de Broye eraan.

Op zaterdag 6 december 2025 opent de Salle Charles Tomas van 14.00 tot 18.00 uur haar deuren voor een warme kerstmarkt vol lokale charme.

Bezoekers ontdekken er handgemaakte sieraden, kerstdecoraties, geurige zepen, honing en koek – allemaal met een feestelijk tintje en de sfeer van de Morvan.

In de verwarmde zaal geniet iedereen van een drankje of snack bij de buvette, ideaal om even bij te praten.

Wie wil deelnemen, kan voor 15 euro een stand reserveren via APE Broye of mailen naar apebroye71@gmail.com.

De markt draait vooral om samen genieten, delen, en de hartelijkheid van Broye.

Als de winter over de Morvan-heuvels valt, blijft het levendig in Saint-Eugène.

Op zondag 7 december 2025 verandert de warme salle des fêtes opnieuw in een bruisend middelpunt tijdens de vijfde Marché de Noël.

Bewoners kijken uit naar tafels vol handgemaakte cadeaus, geurkaarsen, sieraden en streekproducten zoals jam en honing.

Binnen gonst het van gelach en warme gesprekken, terwijl buiten de eerste rook uit de schoorstenen kringelt.

Met steun van het culturele BAM-netwerk belooft de organisatie ook dit jaar verrassende exposanten, kruidige cider en warme vin chaud.

Voor kinderen is er volop verwondering, en volwassenen vinden unieke cadeaus voor de feestdagen.

De toegang tot deze sfeervolle kerstmarkt is gratis.

Beleef de gezelligheid en ruik de geur van kaneel en dennennaalden—wellicht vang je zelfs een glimp op van de kerstman tussen de kraampjes!

In het hart van de Morvan, waar winterlucht tussen de dennen van Préperny helder ruikt naar hars en mos, ontstaat elk december onder de bomen een magische kerstmarkt.

Vroeg op de twintigste december stijgt rook op uit vuurpotten en houtkachels, terwijl bewoners elkaar hartelijk groeten langs het knarsende bospad.

Het houten chalet verandert langzaam in een sprookje: de deur zwiept open en dicht en verspreidt warme geuren van crêpes en vin chaud.

Binnen presenteren lokale producenten jam, handgemaakt houten speelgoed en geurige kaarsen, waardoor de kou even wordt vergeten.

Buiten klinkt muziek tussen de bomen, kinderen aaien pony’s, en bij de appelpers wordt volop gelachen.

Als Père Noël in zijn calèche verschijnt, voelt het moment oprecht en warm.

De opbrengst voor het Téléthon zorgt voor extra verbondenheid.

Onder de vallende avond vertrekken bezoekers met warme harten en manden vol lekkernijen, nagenietend van de stille wintermagie.

In het hart van Ouroux-en-Morvan begint kerst niet met versiering, maar met een voelbare verandering in het dorp.

Op zondag 14 december vult de Marché de Noël de straten met een unieke sfeer: koude dennenlucht, vers gebakken brood en het zachte geroezemoes van buren die samenkomen.

Vroeg op de Place de l’Église bouwen ambachtslieden hun kleurrijke kraampjes op, elk met eigen verhalen en geuren.

Hier draait kerst om eenvoudige warmte.

Je ziet kinderen met rode wangen, handen warmend aan koffie, en buren die elkaar hartelijk begroeten.

De geur van gaufres en vin chaud hangt in de lucht, terwijl een imker liefdevol over zijn honing praat.

Het hoogtepunt is het moment waarop Père Noël rustig verschijnt, zonder spektakel, maar met een glimlach die zelfs volwassenen raakt.

Kerst in Ouroux draait niet om perfectie, maar om nabijheid, warmte en saamhorigheid—precies wat deze dag zo betoverend maakt.

In Brassy komt de winter stilletjes, zacht neerdalend langs het meer en nestelend op houten hekken, alsof ze van plan is een tijdje te blijven.

Als december aanbreekt, verandert de brandweerkazerne in het kloppend hart van het dorp.

Op zaterdag 13 december vullen de Sapeurs-Pompiers het Centre de Secours niet met sirenes, maar met de warme geur van kerstgroen, oesters en chocolademelk.

Binnen gonst het van de gezelligheid.

Kinderen juichen als Père Noël verschijnt, en overal zijn lichtjes, slingers en zelfgemaakte decoraties te zien.

De kraampjes bieden unieke cadeaus en streekproducten, terwijl aan de bar à huîtres dorpsgenoten praten over het weer en oude verhalen ophalen.

Buiten dartelen kinderen rond pony’s, met rode wangen en enthousiast gelach.

Naarmate de avond valt, keren inwoners huiswaarts met tassen vol vondsten en herinneringen aan een dag waarop Brassy straalde als een kerstster in de Morvan.

In het hart van de Morvan ligt Gien-sur-Cure, een dorp waar de stilte voelt als een warme omhelzing.  

Op de laatste zondag van november komt La Petite Grange tot leven als een betoverend kersttafereel.  

Van buiten lijkt het een eenvoudige schuur, maar achter de deur wacht een intieme wereld vol warmte, geuren van soep en houtvuur, en de geruststellende smaak van huisgemaakte taart.  

De kerstmarkt zelf verwelkomt bezoekers met ambachtelijk keramiek, handgemaakt speelgoed van hout en kaarsen met de geur van honing.  

Buiten verspreidt pot-au-feu zijn geur, terwijl in de hoek iemand zorgzaam vin chaud roert.  

Bezoekers voelen zich direct thuis, lachen samen met dorpelingen en genieten van het eten terwijl kinderen zich klaarmaken voor een foto met Père Noël.  

In deze kleine viering schuilt een overvloed aan warmte en verbondenheid, een middag waarop de Morvan zijn hart opent.

December in Saint-Agnan heeft altijd een bijzondere sfeer. De lucht lijkt dieper, de meren en bossen wachten op iets groots. Midden in dit winterlandschap ontwaakt ieder jaar de kerstmarkt van Domaine du Bois du Loup, een van de meest levendige in de Morvan.

De weg ernaartoe slingert door de dennen, het meer schittert, en overal twinkelen lichtjes. Tientallen kraampjes wachten vol lokale producten—speelgoed, honing, keramiek, en warme truien.

Kinderen genieten van mini-moto’s, ponyritten, en springkussens, terwijl Père Noël tussen hen verschijnt en zorgt voor een glimlach bij iedereen.

Bij het vallen van de avond is er vuur—samen rond de vlammen, met muziek of stilte, warme gezichten, verbondenheid.

Overal stijgen geuren op van lokaal eten. Iedereen eet en lacht samen, midden in het bos. Zo viert Saint-Agnan kerst: warm, overvloedig en oprecht verbonden.

Kerstmis in Mhère wordt gevierd als een levend verhaal, langzaam en met aandacht die generaties verbindt.

Wanneer december valt, vult een verwachtingsvolle sfeer het hele dorp, alsof elke steen meeademt met wat komen gaat.

Op 21 december verzamelen bewoners zich op het plein, beschermend tegen de winterkou.

De kerkklok begeleidt hen naar het hart van het feest, terwijl de troubadour van Mhère op zijn mandoline middeleeuwse klanken door de straten laat zweven.

Families en kinderen volgen hem, betoverd door de traditie die geen uitleg nodig heeft.

Binnen in de salle des fêtes is het warm en vertrouwd, geuren van oude gerechten vullen de ruimte terwijl verhalen zonder woorden worden gedeeld.

Lichtjes omzomen het dorp en buiten spelen kinderen oud-Hollandse spelletjes, gelach klinkt door de straten.

Als de avond valt, verschijnt Père Noël en herinnert iedereen aan het geloof in wonderen.

De nacht sluit sfeervol af met een vrolijke dorpsquiz, waar saamhorigheid en magie centraal staan.

Op een ijzige ochtend voelt Lormes onverwacht levendig.

Een subtiele spanning vult de lucht wanneer het jaarlijks Marché de Noël op zaterdag 6 december ontwaakt.

Bewoners stromen richting de Salle Polyvalente, dik ingepakt tegen de kou, op weg naar het feest dat het dorp elk jaar doet oplichten in de Morvan.

Binnen heerst een warme sfeer, versterkt door het levende geroezemoes van bezoekers, lachende kinderen en meer dan dertig exposanten die handgemaakte schatten tonen.

Overal lonken keramiek, wollen mutsen, fonkelende sieraden en prachtige kerstdecoraties, terwijl de geur van gaufres, marrons chauds en pruttelende choucroute uitnodigt tot proeven.

Op het podium zorgen kinderen, acrobaten, en zanger John Weill voor magische momenten.

Hoogtepunt is Theano’s poëtische vuurshow, die iedereen stil maakt van verwondering.

Als de avond valt, keert Lormes tevreden huiswaarts, handen vol lekkers en harten verwarmd door decemberlicht.

Mont Beuvray krijgt in december een betoverende sfeer wanneer het Solstice d’Hiver weer leven blaast in het oude Bibracte.

Op 6 december 2025 openen de historische paden in de Morvan hun deuren voor een unieke wintermarkt, waar lokale ambachtslieden en herders hun erfgoed en producten delen.

Bezoekers ruiken het verse hout en proeven stevige kazen, terwijl aardewerk en geurige dennennaalden herinneren aan oude Gallische tradities.

Kinderen krijgen rode wangen van de kou en families ontmoeten elkaar weer, omringd door lachende buren en rijen met winterse producten zoals glanzende potten honing en warme kastanjes.

Tegen de avond vult het museumplein zich met een stille warmte, waardoor iedereen de kou en de donkere dagen even vergeet.

Deze magische dag laat bij vertrek een sprankje mee naar huis reizen, herinnerend aan de eenvoudige rijkdom van de Morvan.

Op vroege winterochtenden in Luzy hangt een bijzondere sfeer: koude lucht, de geur van houtvuur en natte aarde kondigen de Marché de Noël aan.

Op 30 november stroomt de Grande Halle langzaam vol met standhouders en dorpelingen.

Kraampjes vol lokale kunst, kerstgroen en wijn brengen vertrouwde gezichten samen, terwijl het dorp stilaan tot leven komt.

De oesterproeverij trekt nieuwsgierigen, kinderen springen op de opblaasstructuur en de stem van Père Noël vult de hal vol verwachting.

Tegen de middag verspreidt zich de geur van choucroute, warme kaas en verse koffie; families en vrienden delen gesprekken en kleine momenten.

Wat deze kerstmarkt bijzonder maakt, is de oprechte, gezamenlijke warmte die iedereen even vasthoudt — een ouderwetse gezelligheid die in de Morvan extra sterk voelt.

Muziek van Fusion FM zweeft zacht door de hal, omgeven door het geroezemoes van samen zijn in een koude december.

Het Domaine du Bois du Loup in Saint-Agnan verandert op zondag 21 en maandag 22 december 2025 in een sfeervolle kerstmarkt waar lokale charme, warmte en lichtjes samenkomen.

De buitenmarkt op de eerste dag biedt houten chalets, geurige vin chaud, ambachtelijke lekkernijen en handgemaakte sieraden onder de winterse dennen – misschien zelfs met een laagje sneeuw.

Opvolgende dagen vinden binnenactiviteiten plaats met nog meer kraampjes, muziek en een kans om de Kerstman te ontmoeten.

Kinderen kunnen kerstdecoraties bewonderen, knutselen en genieten van warme crêpes, terwijl volwassenen unieke cadeaus ontdekken, lokale wijnen proeven en de gastvrijheid van Morvan ervaren.

De markt aan het Saint-Agnan meer is gratis, maar standhouders dienen zich van tevoren aan te melden.

December geeft Château-Chinon een bijzondere sfeer, waarin stilte en gezelligheid samenkomen.

Op zondag 14 december 2025 opent het geliefde Marché de Noël zijn deuren op de Place Gudin en in de Salle Louise Michel.

De stad vult zich met het geroezemoes van lachende mensen, warme wijn en de geur van versgebakken lekkernijen die door de straten zweven.

Kinderen, hun wangen gekleurd door de koude lucht, rennen enthousiast van kraam naar kraam, terwijl vrijwilligers hen helpen aan de knutseltafels waar herinneringen ontstaan.

Op het plein klinkt een herkenbare accordeonmelodie en in de warme Salle Louise Michel laten ambachtslieden trots hun werk zien, omringd door gesprekken en het sissen van pannen.

Naarmate de avond valt, schittert Château-Chinon onder een sluier van lichtjes.

Mensen blijven samen, zonder haast, terwijl de stad nog één keer straalt voordat het jaar zijn einde nadert.

Saint-Honoré-les-Bains in de Morvan staat bekend om zijn zachtere winters, maar op zondag 30 november 2025 krijgt het dorp extra glans als de Marché de Noël begint.

Vanaf de vroege ochtend stroomt de Salle Sydnet Bechet vol met bezoekers die genieten van de knusse sfeer die alleen een kerstmarkt kan brengen.

Ambachtslieden tonen hun creaties: in de lucht hangt de geur van vers hout, kleurrijke handgemaakte kerstballen lonken vanaf gedekte tafels, en trotse makers lachen naar de nieuwsgierigen.

Kinderen zitten geconcentreerd te knutselen aan hun eigen kerstornamenten, geholpen door vrijwilligers.

Een man als Père Noël brengt een warme glimlach, terwijl buiten de eerste sneeuwvlokken vallen.

Tegen de middag verspreidt zich de geur van tartiflette door de zaal, waar dorpsgenoten samen eten, praten en genieten.

In het zachte winterlicht blijft Saint-Honoré nog even een feestelijk, verbonden dorp.

AGENDA

Een winteravond in de Morvan krijgt een bijzondere sfeer wanneer muziek de kou verdrijft en mensen samenbrengt.

Op zaterdag 6 december vult de dorpszaal van Cussy-en-Morvan zich met de vurige klanken van La Braconne, een trio dat de volksmuziek uit de Morvan en Auvergne nieuw leven inblaast.

Met hun diatonische accordeons en doedelzak brengen Adrien Cougny, Julien Fauchier en Maurice Van Tiel het landschap tot klinken, rauw en poëtisch, diep geworteld tussen Beuvray en de Arroux.

Hun muziek ademt boslucht, ruikt naar mos en houtvuur, en laat niemand stilzitten — mazurka’s, bourrées, walsen en reels vullen de dansvloer.

Het Bal Trad d’Hiver belooft een avond vol vreugde, ontmoeting en beweging, waar luxe plaatsmaakt voor puur samenzijn.

Trek je dansschoenen aan — in Cussy zal het warm bruisen, zelfs hartje winter.

Herfst in de Morvan betekent langzamere dagen, dichte mist en het knisperen van haardhout.

Buiten kleuren de bossen koper en oker, terwijl binnen warmte, verbondenheid en lekkernijen centraal staan.

Ingrid van der Have nodigt iedereen uit voor “Samen Koken” op zondag 30 november in Ougny: een Italiaanse workshop vol geur, smaak en gezelligheid van 10:00 tot 15:00 uur.

Ingrid’s keuken wordt een echte trattoria waar je actief mee kunt koken aan een vegetarische, Italiaanse lunch met verse kruiden en tomaten.

De tafel vult zich met dampende schalen en het geroezemoes van echte verbinding.

Deelnemen kost €45 per persoon, inclusief ingrediënten, gezelligheid en een goed glas wijn. Aanmelden kan via ingridvanderhave@gmail.com.

Wie zin heeft in warmte en ontmoeting tijdens de stille Morvan-herfst is van harte welkom.

In het serene hart van de Morvan bereidt kunstenares Claire Cellier zich voor op een bijzondere ontmoeting met het publiek.

Van 28 tot 30 november vult de Salle des Fêtes in Chitry-les-Mines zich met de zachte geur van pastel en papier tijdens haar tentoonstelling L’Effluve des Prés, een ode aan de dieren die haar al sinds haar jeugd inspireren.

Cellier’s werk ademt liefde voor het paard – kracht, gratie en gevoeligheid vangen zich in haar fusains, pastels en gemengde technieken.

Toeschouwers herkennen zichzelf in de gespannen halzen en glanzende ogen op het doek.

Haar penseel reikt verder dan de paardensport: runderen, pluimvee en huisdieren behoren nu tot haar unieke bestiaire, altijd met respect en zachtheid verbeeld.

Bezoekers kunnen niet alleen de expositie beleven, maar ook eigen dierenportretten op bestelling aanvragen.

De toegang is gratis van 10:00 tot 18:00 uur – een uitnodiging om stil te staan, te kijken en de ziel van het dier te ervaren.

Luzy zet op vrijdag 28 november 2025 haar dorpshart in het licht tijdens de Fête des Lumières, wanneer de blauwe gloed van de Morvan plaatsmaakt voor een stralend spektakel.

Vanaf 17.00 uur vult het centrum zich met de geur van warme wijn, kastanjes en streekproducten op de levendige avondmarkt.

Kinderen dartelen tussen kleurrijke slingers en muzikanten, terwijl lokale ambachtslieden hun vakmanschap tonen bij het sfeervolle schijnsel van lantaarns.

Om 20.00 uur brengt Strobilophones een betoverende lichtshow, aangevuld met een energieke DJ-set door PictoTek.

Het geluid en de kleuren dansen over de gevels, waardoor Luzy in het ritme van de muziek lijkt te ademen.

Vanaf 21.30 uur volgt de feestelijke boum op het dorpsplein, waar iedereen samenkomt onder een hemel vol licht en vreugde.

Een warm winterfeest dat jong en oud verbindt.

Op 28 november verandert Château-Chinon in het bruisende hart van solidariteit en creativiteit tijdens OkeDAG!

De MJC op Avenue Vauban opent om 18:00 haar deuren voor buurtbewoners, jongeren en muziekliefhebbers die willen samenkomen voor een goed doel.

De avond barst van live optredens met een mix van wereldmuziek, rap, rock en afrobeat, afgewisseld met humoristische voorstellingen en dansbare DJ-sets.

Maak het compleet met heerlijke hapjes en snuffelrondes bij de gezellige tweedehandshoek.

Deze benefiet wordt gedragen door de apprenants van DAQ 2.0, waarvan de opbrengst direct lokale vereniging Peiraô ondersteunt voor meer sociale inclusie en cultuurparticipatie in de regio.

Kom en beleef een avond waar ontmoeting, muziek en engagement samenkomen onder het warme licht van de Morvan.

Anost bereidt zich voor op een bijzondere avond in het oude station L’Avant-Gare, waar op zaterdag 29 november warmte en muziek de stilte van de herfst verbreken.

Vanaf zes uur verzamelen dorpsgenoten zich voorzichtig, een glaasje in de hand, maar al snel maken gelach, geur van eten en levendige stemmen de sfeer los.

SALE en DJ Mariah Carrière arriveren speciaal uit West-Frankrijk om de avond te dragen.

SALLE’s stem rolt zacht over de zaal, haar melancholische nummers gaan over twijfel, hoop en identiteit, als herfstbladeren zacht neerdalend tussen de mensen.

Daarna neemt Mariah Carrière het over, haar diepe baslijnen zetten de ruimte in beweging, niemand blijft ongeraakt.

Binnen kleuren muziek en samenzijn de nacht, terwijl buiten de kastanjebomen meewaaien: het Raout is gratis, vol sfeer, en brengt Anost samen op de drempel van de winter.

De echte winter begint in Saint-Léger-sous-Beuvray pas wanneer de rij verse Nordmann-kerstbomen wiegt voor de oude bakkerij.

Vanaf 29 november sieren opnieuw biologisch gekweekte, glanzend groene bomen zonder pesticiden de stoep bij La petite boulangerie du Morvan, midden op het bekende kruispunt waar de wegen naar Étang, Luzy en La Grande Verrière samenkomen.

Sophie, de vriendelijke bakkerin, laat je persoonlijk kiezen uit de bomen die ze met zorg selecteerde, en serveert er graag een warme kop koffie of een ovenverse verrassing bij.

Tussen het krakende grind, het houten interieur en de zachte lichtjes wordt het kopen van een kerstboom een klein dorpsfeest, compleet met buren die bijpraten en kinderen vol verwachting.

Eerlijke prijzen en een stevige plankvoet maken elke boom klaar voor zijn nieuwe thuis.

Kom langs, voel de winter, en laat je verrassen door de sfeer – misschien ontmoeten we elkaar daar.

Wanneer de winterkou over Luzy valt, verandert het rustige dorp plots in een gloed van licht en verwachting.

Op vrijdag 28 november vult het dorpscentrum zich vanaf vijf uur met geurige warme wijn, opbouwende kraampjes en vrolijke, sjaalgedekte kinderen die door de nachtmarkt rennen.

Tussen strengen licht en verrassende animaties ontstaat een sfeer van warmte en nabijheid, typerend voor de Morvan.

Het echte spektakel start als de Strobolophones om acht uur verschijnen, met hun neonkleuren en zwermende vuurvlieg-energie, terwijl muzikanten het publiek onverwacht betoveren.

Langzaam bouwt de DJ een pulserend ritme op, mensen dansen, lachen en genieten van het magische lichtspel.

Rond half elf barst het feest los met de traditionele boum, waar jong en oud zich samen overgeven aan het plezier.

De Fête des Lumières laat Luzy één avond stralen als plek waar licht, saamhorigheid en vrolijkheid samenkomen.

In Moux-en-Morvan, de winter is niet alleen koud en mistig, maar draagt zijn eigen rustige ritme.

Met december sluit het dorp zich als een warme hand, en de magie komt tot leven op 6 december 2025, als iedereen samenkomt voor de traditionele kerstboomverlichting.

Al in de namiddag vult het dorp zich met voetstappen, zachte stemmen en het gerinkel van een bel.

Op het dorpsplein staat de immense dennenboom, nog hoger dan vorig jaar, met besneeuwde takken als een stille wachter.

Rond vier uur vullen dorpsgenoten die elkaar allemaal kennen het plein.

Kinderen rennen, ouders genieten van vin chaud en chocolademelk, omringd door de geur van kaneel en steranijs.

De burgemeester stapt, licht nerveus, op een houten verhoging.

Na een vrolijke oproep klinkt het moment: de boom licht zacht op, dan volledig, als een sterrenregen.

Gezichten lichten op in verwondering—kinderen en volwassenen delen een glinstering van herinnering.

Het dorp vertraagt, mensen zingen, praten, lachen en delen licht tot diep in de avond.

Op een frisse decemberochtend vult het Champs de Foire in Moulins-Engilbert zich met de geur van houtrook, ochtendmist en pruttelende soepketels.

In Sermages begrijpen ze wat warme saamhorigheid betekent, zelfs als de winter zich van zijn strengste kant laat zien.

Buren verzamelen zich rond een grote, paarse ketel, waar gelach en vriendelijke begroetingen de lucht vullen.

Vrijwilligers van het CCAS serveren niet zomaar soep; Serma-Soupes is uitgegroeid tot een geliefde traditie, waarbij pure ingrediënten en toewijding samenkomen om het Téléthon te steunen.

Iedere kom vertelt een verhaal, van familierecepten tot herinneringen aan slapende velden en rijke tuinen.

Vanaf negen uur stromen jong en oud toe, op zoek naar troostrijke soep en zoete jam—maar vooral naar het gevoel samen iets goeds te betekenen.

De ochtend eindigt met harten en handen verwarmd, een belofte dat hier samenhorigheid elk jaar opnieuw wordt beleefd onder de bleke winterzon.

Alligny-en-Morvan viert de decemberfeesten op een sprankelende, bijzondere manier.

Op vrijdagavond 19 december verandert de Salle des Fêtes in een feestelijk marché festif, waar het dorpsleven samenkomt.

Binnen wacht een warme sfeer: beslagen ramen, vrolijke muziek, en stemmen die samensmelten met het getinkel van glazen.

De marktkramen zijn rijk gevuld met lokale producenten én verrassende ambachtslieden.

Hier vind je stoffen, schilderijen, beeldjes en potjes confit — elk met een eigen verhaal.

Centraal staat het eten: weldadige soep van de schoolkinderen, luchtige crêpes, geurige Marokkaanse gerechten en de traditionele vin chaud verlevendigen de avond.

Om 19 uur zorgt band Les Moon Sharp voor een intiem concert, waarbij kinderen dansen en volwassenen opgaan in de muziek.

Kinderen tonen hun lampions, en een anonieme mand vol broodjes maakt iedereen deelgenoot van de warmte.

Als de avond eindigt, verspreidt zich een zachte stilte over het dorp—en een herinnering die lang blijft hangen.

Prémery krijgt op zaterdag 6 december een magische sfeer wanneer de Ponts des anciens abattoirs verandert in een klein winterwonderland.

Tussen twee en zeven uur neemt Saint-Nicolas zijn intrek, terwijl de dorpsrivier fluistert en houten bruggen knarsen onder de winterkou.

Families verzamelen zich op de kasseien met warme chocolademelk, kinderen lachen, en het feest begint gemoedelijk met muziek en stemmen.

De markt leeft op onder fonkelende lichtslingers: lokale producenten en ambachtslieden tonen hun mooiste creaties, van honing tot houtsnijwerk.

Saint-Nicolas begroet jong en oud als een oude vriend, poseert voor foto’s, en kinderen laten zich schminken tot fantasiewezens.

De geur van vin chaud, soep en verhalen hangt in de lucht; bewoners genieten van ontmoeting en warmte in de lange winteravond.

Langzaam zakt de schemering, het licht weerspiegelt in de rivier, terwijl de gemeenschap samenkomt voor dit bijzondere decemberfeest.

Moulin du Gué is zo’n bijzondere plek waar je meteen voelt dat er iets bijzonders gebeurt, nog voordat je binnenstapt.

De oude molen aan het water vormt het kloppend hart van het dorp en in december wordt het een magneet voor samenkomst en smaak.

Voorafgaand aan de feestdagen keren de geliefde mosselweekends terug, doordrenkt met de geur van witte wijn, vrolijk gelach, en het vertrouwde geluid van knarsende schoenen op koude grond.

Later in de maand biedt Moulin du Gué een kerstmenu dat bestaat uit verrassende gangen, van sprankelende amuse-bouche tot zorgvuldig bereide kalkoen met verse wintergroenten uit de Morvan.

Bourgondische kazen en een huisgemaakte bûche de Noël ronden het feestmaal warm en stijlvol af.

Met vegetarische alternatieven en uitnodigende sfeer is tijdig reserveren raadzaam, want de winterse gezelligheid hier is geliefd en snel uitverkocht.

Hier vinden lokaal eten, gastvrijheid en het delen van mooie verhalen hun plek, terwijl buiten de kou over het riviertje trekt.

Op onze website vind je alles wat niet altijd in de nieuwsbrief past — maar wél het hart van de streek vormt.

Van actuele dorpsberichten tot onverwachte verhalen uit het bos, van markttips tot vergeten verzet — en haakje voor haakje ontdek je wat de Morvan vandaag beweegt.

👉 Lees verder op:

Een onweerstaanbaar duo op zoek naar één liefdevol thuis.

Câlin, het lieve senior mannetje, en Opal, zijn zachte huisgenootje, zijn een onafscheidelijk koppel. Ze woonden jarenlang samen in een vertrouwd huis, een plek waar ze zich veilig en geliefd voelden. Door een verhuizing naar een appartement bleven ze achter in hun oude omgeving, een situatie die voor hen duidelijk te verwarrend en onzeker was.

Gelukkig werden ze op tijd gezien. Dankzij veel zorg, aandacht en snelle actie konden ze veilig worden opgevangen, en nu zitten ze warm en vredig samen in de caravan, waar ze elkaar voortdurend opzoeken. Ze liggen tegen elkaar aan, delen knuffels, wassen elkaar liefdevol en lijken zelfs tegelijk te spinnen – alsof hun harten in dezelfde maat kloppen. Het is bijzonder om te zien hoeveel rust en zachtheid ze uitstralen.

Câlin en Opal zijn samen pure harmonie. Twee katten die niet alleen elkaar, maar ook de mensen om hen heen diep raken. Wie even bij ze gaat zitten voelt het meteen: een soort stille, helende warmte die je omarmt zonder woorden.

Het zou prachtig zijn als deze twee lieverds samen een nieuw thuis vinden. Ze horen gewoon bij elkaar – een duo dat je leven verrijkt met zachtheid, trouw en een liefde die je telkens opnieuw ontroert.

Wie deze twee adopteert, haalt niet één maar twee kleine wondertjes in huis. Een geluk dat je elke dag voelt.

Mail TiWan: tiwanchats@gmail.com of contact hen via Facebook:

Diane de Reinach-Hirtzbach keert terug naar haar thuis in de Morvan, waar ze nu als paardentandarts werkzaam is.

Ze groeide op tussen de bossen en weilanden van deze streek, en haar rustige, aandachtige benadering lijkt geworteld in het landschap waar ze vandaan komt.

Na vijftien jaar in Afrika heeft Diane nu haar werkveld in de Morvan gevonden, vanuit haar stal in Villapourçon.

Met een opvallende kalmte ontvangt ze dieren, van ezels tot imposante trekpaarden, en leest ze ongemerkte signalen van spanning of pijn.

Haar expertise en zachte aanpak zijn voor boeren en paardenliefhebbers uit de regio een grote steun.

Wie jaarlijkse controles of dringende tandzorg voor paarden, pony’s of ezels nodig heeft, vindt in Diane een kundige en vertrouwde specialist, die zowel Frans als Engels spreekt.

De paardentandarts van de Morvan is weer thuis, midden tussen ons.

Op heldere winteravonden in de Morvan lijkt het landschap te luisteren, terwijl in de Salle des Fêtes van Luzy bewoners samenkomen voor inspiratie en gesprek.

Op 1 december bezoekt duurzaamheidsdenker Aurélien Bigo het dorp, om te praten over de toekomst van vervoer en hoe we dat eerlijker en leefbaarder kunnen maken.

De overgang naar een leven zonder olie doemt op aan de horizon, waarmee oude gewoontes onder druk komen te staan, zeker op het platteland waar mobiliteit fundamenteel is.

Bigo brengt geen zekerheden, maar stelt vragen en nodigt bewoners uit om samen te zoeken naar nieuwe, inclusieve manieren van reizen, met oog voor de realiteit van het lokale leven.

De bijeenkomst is een kans om, tussen zorgen en enthousiasme, het gesprek over de toekomst aan te gaan — zonder de warmte en samenhang van het dorp te verliezen.

Zoals het kronkelpad van de streek, wordt ook de toekomst gevormd door open dialoog en gedeelde hoop.

Op winteravonden in Saint-Honoré-les-Bains hangt er een bijzondere sfeer in de lucht.

Niet de mist of de geur van nat hout, maar iets warms trekt de mensen dichter naar elkaar toe terwijl de dagen korter worden.

Op woensdag 26 november vult de Salle Sidney Bechet zich langzaam met dorpsgenoten, hun stemmen en glimlachen verdrijven de kou van buiten.

Binnen spreidt het licht zich uit als een comfortabele deken, en de muziek krijgt alle aandacht.

Ze vult de ruimte als een gretig vuur, roept emoties wakker, en nodigt uit tot verstillen en samenzijn.

Buren sluiten hun ogen, tikken zacht mee, en vergeten de winterse kou dankzij de warme klanken.

Aan het einde straalt er een diepe stilte waarin iedereen zich verbonden voelt, alsof Saint-Honoré-les-Bains voor één avond dichterbij elkaar is gekomen.

Asnan verandert op 6 december in een warme, open huiskamer waar buren en bezoekers samenkomen.

Marleen Melens, Sylvestre Rivière en Samuel Praizelin openen die dag hun huis en studio voor iedereen die binnenloopt.

In het sfeervolle huis van Sylvestre hangen de geuren van keramiek, verf en winterkruiden, met een zacht tikkende houtkachel en dampende kopjes klaar voor gasten.

Marleen schildert intuïtief, haar doeken vol levendige beweging.

Sylvestre’s keramiek ademt rust, aarde en tijd.

Samuels 3D-structuren verrassen en verwonderen.

La Cantonade zorgt voor lokale verhalen, boeken en erfgoedtrots.

Binnen ruikt het naar vin chaud met sinaasappel en kruidnagel, terwijl mensen praten, kijken en blijven hangen.

Het wordt een dag vol warmte, kunst en onverwachte ontmoetingen, precies zoals de winter in Asnan zou moeten beginnen.

In het centrum van Luzy dwaalt een bijzondere kater rond: Red, een bekend gezicht tussen stoepen en terrassen.

Anders dan de andere chats libres, verlangt Red naar méér dan vrijheid.

Zijn koperkleurige vacht en doordringende blik verraden een stille hoop op huiselijkheid.

Waar anderen afstand houden, zoekt Red bewust contact met mensenhanden en vriendelijke ogen.

Tijdens de vaccinatie-actie stapte hij als eerste naar voren, niet bang, maar klaar om gezien te worden.

Nu gezond en klaar voor adoptie, past het straatleven hem niet langer.

Red droomt stilletjes van een eigen thuis: een warme plaid, lichtjes in december, en iemand die zijn zachte kop begroet.

Met de feestdagen in zicht hoopt Red eindelijk de geborgenheid te vinden waar hij zo naar verlangt.

"Waar licht valt, vallen ook goede daden"

De kersttombola van TiWan Chats schittert mee tijdens het Lichtjesfeest in Luzy.

In Luzy vult het Lichtjesfeest de straten met zachte gloed. Slingers hangen laag tussen de gevels, en mensen bewegen alsof het licht hun pas vertraagt. Tussen al dat fonkelen staat een tafel die meer doet dan betoveren: TiWan Chats is er weer met hun kersttombola, die het feest nog een tintje warmer maakt.

Kinderen zwaaien met lampionnen, volwassenen warmen hun handen aan wijn, en dorpsgenoten verzamelen zich rond prijzen die aanvoelen als kleine gebaren. Gerookte zalm van Jan en Kathleen Vreeburg, een energetische sessie van La Vie Vitale, iets bij-zoets van Miriam Meyer. Daarnaast de kerstbuche, een paardrijles, speurtraining, Hollands kerstbrood, creatieve momenten en keramieken engeltjes.

De loten kosten bijna niets en vinden vanaf 13 november snel hun weg, vooral tijdens het Lichtjesfeest zelf, wanneer iedereen even blijft staan met licht in de ogen. Op 30 november om vier uur volgt de trekking. De vrijwilligers delen dan zelfgebakken kattenkoekjes uit, alsof zorg begint bij de kleinste dingen.

En terwijl het licht door Luzy trekt, van raam naar hart, weet je: het is niet alleen het dorp dat straalt, maar de mensen die het samen warm houden. Misschien zie je me daar, met een lot in mijn jaszak en een glimlach die voor zichzelf spreekt.

Lees meer

Een zachte ziel in een klein lijf, klaar om eindelijk thuis te komen

Er zijn honden die je hart niet vragen, maar het toch weten te vinden. Charly is er zo één. Wanneer je hem ziet liggen in zijn mand, met die grote bruine ogen die glanzen als herfstwater, lijkt het even alsof de tijd vertraagt. Hij tilt zijn kop niet hoog op, hij kijkt alleen. Maar in dat ene kijken zit alles wat je moet weten: vriendelijkheid, voorzichtigheid, en een stille hoop.

Charly is geboren in november 2017, een kruising met iets van een Corgi in zijn bouw, maar veel meer nog een mengeling van tederheid en karakter. Zijn lijfje is klein genoeg om op te pakken, maar groot genoeg om zich stevig tegen je aan te nestelen wanneer hij eenmaal vertrouwen heeft. Want ja, hij is een hond met een verhaal, en verhalen leren een dier om het leven eerst even af te tasten.

In het asiel is hij geliefd. Niet omdat hij luidruchtig om aandacht vraagt, maar juist omdat hij dat niet doet. Hij kijkt, hij luistert, hij wacht. Kom je dichterbij, dan schuift hij zachtjes naar voren in zijn mand, alsof hij wil zeggen: “Als jij rustig bent, durf ik het ook.” Het is moeilijk om dan niet even bij hem neer te hurken, je hand uit te steken en te voelen hoe zijn neus jouw vingers voorzichtig begroet.

Charly houdt van zachtheid. Van rustige stemmen, van een kleine wandeling langs de rand van het bos, van een warm plekje in huis waar hij kan liggen zonder de wereld te hoeven bewaken. Hij is geen hond die opspringt in wilde vreugde; hij is de hond die naast je komt zitten wanneer je koffie drinkt, die je volgt met stille stappen, die naar je kijkt wanneer je je schoenen aantrekt omdat hij hoopt dat je hem meeneemt.

Voor wie een maatje zoekt dat niet luid maar loyaal is, niet onstuimig maar oprecht, is hij een zeldzame vondst. Charly vraagt niet veel. Hij droomt van een mens die hem ziet zoals hij is: gevoelig, lief, en klaar om te vertrouwen zodra hij merkt dat hij veilig is.

Misschien zie je hem al lopen, op een klein pad hier in de Morvan, waar de bladeren ritselen en hij voorzichtig naast je mee trippelt. En wie weet, misschien tilt hij dan zijn koppetje even naar je op, diezelfde blik als op de foto, alsof hij zegt: “Ben jij het dan? Ben jij degene die blijft?”

En misschien bén jij dat.

Uit onze "The French Fork"

Some days, the taste and scent of the sea linger in simple moments—a ripe lemon in hand, or thyme’s perfume released by a pinch.

On these days, we long for sea bass, known locally as loup de mer, whose tenderness asks only for fire, a touch of olive oil, and restraint.

This dish recalls mornings in Cassis, where fresh bass glistens on market ice and wisdom passes quietly from one generation of fisherman to another.

To honor the fish, we adopt Provençal tradition: grill gently with olive oil, lemon, thyme, rosemary, and just a hint of garlic—no excess, no haste.

A crisp salad of fennel and citrus brightens the meal, conjuring a cool breeze even in the simplest kitchen.

The result is a plate of quiet beauty: clear, bright flavors that speak of sunlight and the generosity of the Mediterranean.

This sea bass transforms any evening—whether on a terrace or by your stove—into a taste of the south of France.

Vervolg – De Vallei Die Leefde

Die herfst werden de praatjes ernst. Families vroegen elkaar wat ze moesten. “Ze kunnen ons toch niet wegsturen?” vroeg een vrouw die haar hele jeugd aan de rivier had doorgebracht. “Het water komt nooit tot aan Blaisy,” zei een man die nog nooit ver van huis was geweest. Maar langzaam werd duidelijk dat het geen kwestie was van willen, maar van moeten. De vallei zou verdwijnen. Het water zou komen. En de mensen konden kiezen tussen meegaan of verzuipen in het verzet.

De laatste zomer voordat de ontruiming begon, was een wonderlijke tijd. De dagen voelden scherper, alsof de zon meer moeite deed om gezien te worden. De kinderen speelden harder, renden sneller, alsof ze gevoelden dat het hun laatste kans was. De mannen maaiden hun land met een soort koppige zorgzaamheid: elke harkstreek was een afscheid zonder dat ze het uitspraken. De vrouwen bakten brood waarvan de geur nog voller leek dan anders, alsof het deeg zelf wist dat het de laatste keer was dat het hier rees.

Op marktdagen waren gesprekken kort, maar de blikken lang. Mensen zagen elkaar ineens niet meer als buren die ze elke week vanzelfsprekend ontmoetten, maar als tijd die opraakte. Sommigen maakten grapjes, uit gewoonte. Anderen zwegen zoveel dat zelfs de lucht zwaar werd.

Wanneer de avond viel en de koeien binnen waren, bleef het licht langer branden in de huizen van Grélot en Pannecière. Niet omdat er iets spannends gebeurde, maar omdat men bang was voor wat er zou komen wanneer het donker werd. In stilte pakten ze kisten in die nog naar boenwas en generaties roken. Een boer tilde stenen uit zijn eigen haard, om ze later mee te nemen. Een oude vrouw vulde een flesje water uit de Yonne, “voor als ik het mis,” zei ze tegen haar dochter, die deed alsof ze het niet hoorde.

En dan kwam er een dag waarop de vallei anders ademde. De eerste machines verschenen op de heuvels boven het water. Ze blonken in het zonlicht als vreemdelingen, metalen dieren met een honger die niemand kon stillen. De grond trilde zacht, alsof de aarde zelf even niet wist wat ze moest denken.

Maar dat is een ander deel van het verhaal.

Deel II, wanneer het water werkelijk komt.

Nu, in deel I, blijft de vallei nog even zoals ze was: een wereld van mos, fruitbomen, houten bruggen en stemmen die tussen de heuvels blijven hangen.

Als je op een vroege ochtend aan Lac de Pannecière staat, en de mist hangt laag genoeg, lijkt het soms alsof die stemmen nog steeds ergens spreken. Alsof de vallei niet verdwenen is, maar alleen even onder water wacht tot iemand bereid is te luisteren.

Wil je de Morvan Gazette steunen met een gift? klik hier

De twaalfde editie sluit zich niet…

ze ademt zacht uit zoals een veld dat net onder een sluier van sneeuw is verdwenen.

Alles klinkt stiller wanneer het vriest,

alsof het land zelf even de adem inhoudt.

Soms is het genoeg om even te blijven staan. De witte rook van je adem stijgt op in de avondlucht, een kat tekent kleine pootjes in het ijzige pad, en ergens kraakt een tak die het gewicht van de winter draagt.

We leven hier tussen momenten die je bijna zou missen als je te snel loopt.

Het licht dat opflikkert achter een beslagen raam.

De geur van houtvuur die een dorp bijeenhoudt. Het zachte besef dat stilte ook een verhaal vertelt.

En zo sluiten we deze editie af, niet abrupt

maar zoals sneeuw valt: langzaam, aandachtig, laagje na laagje.

Tot de volgende keer, wanneer de vorst wijkt, of misschien nog dieper invalt, en de Morvan opnieuw fluistert wat we mogen doorgeven.

— Théo

💡 Antwoord Op De Trivia Vraag:

La Chaise du Diable, nabij Saint-Brisson — een natuurlijke rotszetel waar volgens oude verhalen rituelen plaatsvonden, lang voordat de Romeinen de regio bereikten.

Word sponsor/adverteerder van de Morvan Gazette

Contactgegevens – Morvan Gazette

E-mail: servicedesk@morvangazette.com

WhatsApp: +1 555 777 7276

Website: www.morvangazette.com

Facebook: facebook.com/morvangazette

Instagram: instagram.com/morvangazette