Exposition – Edith Vachez Cochard (pastels et peintures)

In Saulieu, waar de winterlucht naar houtvuur en versgemalen koffie ruikt, hangt in Café Parisien een reeks werken die je stil laat staan, nog voor je het zelf beseft. Edith Vachez Cochard heeft er haar pastels en schilderijen samengebracht, alsof ze fluisterend een verhaal vertelt over mensen, dieren en stille kamers waar het licht zacht overheen valt. Je loopt binnen, schudt de sneeuw van je jas, en meteen voel je hoe de kleuren zich warm om je heen sluiten.

 

De portretten kijken je rustig aan, met die typische pastelzachtheid die lijkt te ademen. Een oud gezicht dat de tijd niet vreest, een jong meisje dat naar iets buiten het kader lijkt te reiken, een paard dat je bijna hoort schrapen met zijn hoef. In de hoek hangt een serie stillevens, het soort dat doet denken aan ochtenden waarin de wereld nog niet begonnen is en alles nog in balans lijkt.

 

Café Parisien zelf speelt mee in deze tentoonstelling. De houten lambriseringen, de spiegels die het licht vangen, het zachte geroezemoes van gasten die een glas wijn of een warme chocolade bestellen. Het voelt alsof het café en de schilderijen al jaren samenleven, alsof Edith alleen maar heeft blootgelegd wat er altijd al in de muren verscholen zat.

 

Tot 22 december kun je hier naar binnen stappen, zonder haast, zonder drempels. Een consumptie is genoeg om even in deze wereld te mogen verwijlen. Buiten glijdt de winter voorbij, maar binnen glanst de kleur van pastel alsof het net door haar handen is gegaan. Misschien vang je zelfs de geur van terpentine ergens tussen het verse brood en de dampende koppen koffie, een klein geheim dat zich voorzichtig aan de aandacht aanbiedt.

 

Als je gaat, kijk dan nog even om. Het licht dat door de ramen valt, raakt de schilderijen precies op de rand van de middag. Dat moment, dat zachte scharnier tussen dag en avond, lijkt precies te zijn waar Edith haar kleuren vindt. Misschien zie je me daar, aan een klein tafeltje bij het raam, terwijl ik mijn handen warm aan een kop koffie en nog één keer naar dat paard kijk dat me zo vriendelijk groet.