De schuilplek van Louis

Soms vertelt het bos zijn geheimen niet met woorden, maar met wortels. Daar, waar het pad zich splitst onder het lover van Larochemillay, ligt een open plek — nauwelijks meer dan een omheinde kuil, bedekt met mos, maar ooit het kloppend hart van verzet. Les Fraichots, heet het er. En wie goed luistert, hoort nog het gekraak van laarzen in het gras, het gefluister van morse door de bomen.

 

In december 1943 landde daar een man met een missie. Kapitein Paul Sarrette, codenaam Louis, werd boven het plateau van Écot bij Montbéliard uit een vliegtuig geworpen — letterlijk. Parachute, radiopost, moed. Hij was een vrijwilliger van het Britse SOE, Special Operations Executive, en werkte onder sectie “F”, speciaal opgericht om Frankrijk te ondersteunen in de strijd tegen de bezetter.

 

Na een korte schuilweek in het Jura-gebergte, bij een zekere Auguste Michelin in Pagney, vond Louis zijn weg naar de zuidelijke Morvan. Daar, in de schaduw van de kastanjebomen, legde hij het fundament voor wat het Maquis Louis zou worden: een verzetsgroep van de FFI (Forces Françaises de l’Intérieur). Zijn vaste basis: de bossen rond Larochemillay, op steenworp van Luzy en Mont Beuvray.

 

Vanaf juni 1944, vlak na de landing van de geallieerden in Normandië, kwam alles in een stroomversnelling. De operaties werden gecoördineerd door Louis en de Engelse radio-expert K.Y.M. Mackenzie, bijgenaamd Baptiste. Een duo dat de bossen tot zenuwcentrum maakte van sabotages, koerierslijnen en verzetsacties. Hun radioberichten, uitgezonden vanuit een schuilhut onder de aarde, gloeiden als stille tekens van hoop.

 

Vandaag de dag rest er nog slechts een contour. Een houten hek. Een gat in de grond. En stilte. Maar wie daar staat, tussen de bomen van les Fraichots, voelt dat er iets heeft plaatsgevonden wat groter is dan men kan zien.

 

Een verzetsverhaal. Een daad van moed. En het bewijs dat ook uit de donkere aarde vrijheid kan bloeien.

 

Misschien zie je me daar, met een veldfles wijn in de rugzak en modder aan mijn schoenen. Starend naar dat stille gat, met ontzag — en dankbaarheid.

Raakt dit je net zo als mij? Mooi. Want in de komende editie van de Morvan Gazette neem ik je mee in het waargebeurde verhaal van de Maquis Louis — verzetsmannen in de schaduw van Larochemillay, waar stilte en moed hand in hand gingen.

 

Zorg dat je erbij bent. Want sommige verhalen wil je niet alleen lezen — die wil je voelen.