Morvan Gazette
Archives
Ontdek de mystieke geheimen van de Keltische Source de l’Yonne – Een reis naar het onbekende!
Subscribe
Ontdek de mystieke geheimen van de Keltische Source de l’Yonne – Een reis naar het onbekende!
Morvan Gazette
Archives
Ontdek de mystieke geheimen van de Keltische Source de l’Yonne – Een reis naar het onbekende!
|
Deel 2 - Keltische Wandelroutes |
Théo de Morvan
Jul 22, 2025
Afstand: ca. 7 km heen en terug Startpunt: D302, bij Glux-en-Glenne (parkeerplaats “Source de l’Yonne”) Moeilijkheid: makkelijk tot matig
✒️ Théo’s wandelverhaal
Het begint stil, zoals het hoort bij een bron. Geen toeristen, geen kiosken, geen bordjes met “souvenirs” — enkel een oud houten paneel dat fluistert: “Ici naît l’Yonne.”
Je stapt het bospad op, vochtig en zacht als een spons, omzoomd door varen, els en geurige den. De lucht ruikt naar natte steen, humus en, als je diep inademt, iets kouds — de geur van oud water. Oerwater.
De Kelten kwamen hier al lang voor de Romeinen, lang voor de monniken, lang voor jij en ik. Voor hen was dit een plek van zuivering. Ze brachten offers: bronzen sieraden, aardewerk, kleine beelden. Je denkt aan wat je zelf achter zou willen laten.
Na zo’n anderhalve kilometer daalt het pad licht en ontvouwt zich een kleine open plek. Daar, tussen bemoste keien, borrelt ze: de Yonne, krachtig maar klein, als een kind dat zijn eerste adem haalt. Er staat een eenvoudig monument — een obelisk uit 1864 — maar de echte magie zit onder je voeten. Als je je hand in het koude water steekt, voel je het kloppen. Niet van het water zelf, maar van de plek.
Volg je het pad nog iets verder, dan leidt het je langs eeuwenoude sparren, hun stammen zwart van de tijd. Vogels laten zich zelden zien, maar één roodborstje waakt over je met scheve blik. Op een bankje onder een kromme eik kun je zitten, stil, en luisteren naar niets. En juist dat niets is hier zó veel.
🗺️ GPX & Kaart
🎒 Praktisch
Misschien zie je me daar, hurkend bij de bron, een stuk houtskool in de hand om wat te schetsen in mijn notitieboek. En wie weet, laat ik iets achter — een kiezel, een woord, een gedachte — als offer aan het water dat alles met zich meeneemt. |
THIS PUBLICATION SPONSORED BY