Réveillon du Nouvel An – Châtillon-en-Bazois

Het is alsof de nacht zelf even zijn adem inhoudt wanneer je op oudejaarsavond het plein van Châtillon-en-Bazois oversteekt. De huizen staan stil in de kou, maar achter de ramen van de MJC straalt een zachte gloed die je lokt zoals een goed verhaal dat nog niet is verteld. Binnen wacht een avond die met zorg is opgebouwd, laag na laag, alsof iemand een feesttafel heeft gedekt voor het hele dorp en daarbuiten.

 

Een aperitief in de hand, de geur van een rijk feestmenu dat uit de keuken opstijgt, stemmen die opveren wanneer nieuwe gasten arriveren. De vrijwilligers van “Châtillon en fêtes” wandelen tussen de tafels door met de kalme trots van mensen die hun dorp kennen en liefhebben. Hier wordt niet alleen een maaltijd geserveerd, maar een moment van samenzijn, gecreëerd om de laatste uren van het jaar langzaam te laten smelten.

 

Wanneer iedereen zit en de eerste gerechten verschijnen, valt er een weldadige rust. Bestek klinkt zacht tegen porselein. Mensen heffen hun glas naar buren die ze al jaren kennen, maar ook naar gezichten die je misschien maar één keer ziet en toch onthoudt. Want dat is de magie van deze avond. Het maakt niet uit of je hier geboren bent of slechts op doorreis. Op 31 december is iedereen voor even inwoner van Châtillon-en-Bazois.

 

Terwijl het feestmenu zich ontvouwt als een warme mantel over de zaal, maakt DJ Step-K zich klaar. Eerst voorzichtig, ritmes die nog ruimte laten voor het gesprek. Dan, langzaam maar zeker, een beat die de winterkou van de schouders tikt. Schoenen schuiven over de vloer. Een lach, een draai, een hand die een andere vindt. De dansvloer vult zich met mensen die het nieuwe jaar al bijna kunnen aanraken.

 

Tegen elf uur hangt er een glinstering in de lucht, alsof het nieuwe jaar ongeduldig staat te wachten achter de ramen van de MJC. De muziek wordt voller. De stemmen gaan omhoog. En telkens weer zie je dezelfde blikken, dat kleine wonder van herkenning: dit zijn de momenten waarvoor mensen samenkomen.

 

Als de klok richting 23:58 beweegt, vertraagt de zaal even, alsof iedereen stilaan beseft dat er nog één ademtocht rest voor de sprong naar 2026. Je voelt de warmte van de zaal, het licht dat over de tafels danst, de verwachting die door de ruimte trekt als een zachte golf. Hier, in dit dorp midden in de Morvan, is nieuwjaar geen grootse show maar een intiem, glanzend samenzijn.

 

En wanneer de tijd uiteindelijk omslaat, staat er tussen de muziek en het gelach maar één stille gedachte centraal: dat het jaar dat komt gevuld mag zijn met dezelfde warmte waarmee dit laatste uur werd gedeeld.