De stille jager van de tuin

Het oog misleidt ons soms. Daar, op de rugleuning van een tuinstoel, dacht je misschien een gevaarlijke wesp-koningin te zien. Maar wie beter kijkt, ziet een heel ander verhaal: dat van de sluipwesp.

 

Sluipwespen leven niet in kolonies, hebben geen koninginnen en bouwen geen nesten vol werksters. Hun elegantie zit in de eenvoud: een slank lichaam, een opvallend dun steeltje tussen borst en achterlijf, en vleugels die als glas over hun rug liggen.

 

En dat zwarte “zakje”? Geen zakje, maar een legboor. Daarmee legt de sluipwesp eitjes in hout, planten of zelfs in andere insecten. Het ziet er vreemd uit, maar het is puur natuur. Sommige soorten maken deze legboor schoon of strijken hem langs hun lichaam, een ritueel dat bijna meditatief aandoet.

 

Voor ons – en zelfs voor de hond die rustig achter het hek ligt – vormen ze geen enkel gevaar. Steken doen ze zelden of nooit. Sterker nog, ze zijn bondgenoten in de tuin: door hun eitjes in rupsen of andere plaaginsecten te leggen, helpen ze de natuur in balans te houden.

 

Misschien zie je er de volgende keer ook één zitten, stil en sierlijk, op een zonnige stoel of langs de rand van het pad. Geen reden tot onrust – eerder een stille buiging voor een meesterwerk van de natuur.