Téléthon d’Autun – Quand le Cœur d’une Ville Bat Plus Fort

In december, wanneer de heuvels rond Autun zacht verstillen onder de eerste winterkou, gebeurt er iets dat je niet op een kalender kunt vastleggen. Het zit in de manier waarop mensen elkaar groeten op straat, iets warmer dan anders, alsof ze weten dat hun stad op het punt staat samen iets groots te doen. Ieder jaar opnieuw groeit dat gevoel als het Téléthon-weekend nadert, en dit jaar strijkt het neer op 5, 6 en 7 december, als een belofte dat niemand er alleen voor staat.

 

Op de vrijdagavond wordt het Parvis de l’Hôtel de Ville langzaam gevuld. Eerst hoor je het nog niet, maar je voelt het: het ritme van een stad die zich verzamelt. Kinderen rennen met rode wangen langs de trappen, ouders zoeken elkaar op, vrijwilligers zetten de laatste touwtjes vast aan kraampjes die glinsteren van het licht. Wanneer de demonstraties van de lokale verenigingen beginnen, gaat de lucht open alsof Autun even groter wordt dan zijn eigen straten. Er wordt geapplaudisseerd, gelachen, gepraat met handen in jaszakken tegen de kou. De laser­show geeft kleur aan de avond, alsof er sterren worden uitgedeeld aan wie maar omhoog durft te kijken.

 

En aan de rand van het plein schenken de jonge sapeurs-pompiers warme drank uit, met dat mengsel van trots en verlegenheid dat je alleen bij jeugdige vrijwilligers ziet. Het is precies het soort detail dat een stad herkenbaar maakt: niet de grote woorden, maar de kleine gebaren die oplichten in de winterlucht.

 

Het hele weekend door zijn er activiteiten verspreid over Autun. Verenigingen openen hun deuren, organisatoren lachen vermoeid maar voldaan, en op verschillende plekken staan urnes waarin je een bijdrage kunt achterlaten. Niet omdat iemand het vraagt, maar omdat het vanzelf zo voelt, alsof de stad je tikkend op de schouder herinnert aan wat het betekent om samen te leven. Iedere munt, ieder briefje, ieder gebaar reist verder dan je kunt zien. Het gaat naar onderzoek, naar hoop, naar kinderen en families die op goede dagen én op moeilijke dagen gedragen worden door mensen die ze niet eens kennen.

 

Het mooie aan het Téléthon is niet alleen wat het inzamelt. Het is wat het losmaakt. Wanneer je op zaterdag door de stad wandelt, zie je hoe Autun een andere toon aanneemt. Er is een zachtheid, een soort warmte die niet uit winkels komt maar uit mensen zelf. En wie goed kijkt, ziet hoe een klein gebaar in de ene straat een glimlach veroorzaakt in een andere.

 

Als je dit weekend in de buurt bent, wandel dan even langs het Hôtel de Ville of een van de andere animatiepunten. Drink iets warms, glimlach naar de kinderen in kerstmutsen, geef een bijdrage die verder reikt dan je denkt. Misschien zie je me er ook, ergens onder de lichtjes, met mijn handen om een warme beker en mijn hart een tikje voller dan anders.