Waar het sap van de zomer wordt geplukt

Niet zoals vroeger, in september, wanneer de eerste kou zich voorzichtig over de aarde legde en de avonden langer werden. Nee, door de veranderende lucht en de haast van de seizoenen begint de pluk steeds vroeger — eind augustus al klinkt het geroep in de vallei: “À la vendange!”

 

Misschien ken je het beeld uit oude ansichtkaarten: mannen met strohoeden, vrouwen met rode zakdoeken om het haar, allemaal gebukt tussen de ranken, pratend, lachend, zingend. Emmers vol zonnesap, handen die plakkerig zijn van het werk. En daarna, aan lange tafels, dampende borden, een fles Crémant, verhalen die uit de keel rollen alsof ze net geoogst zijn.

 

Dat beeld bestaat nog. Ik heb het gezien, gevoeld, geproefd. Maar net als bij een goede wijn, is ook bij de oogst niet alles zoet. Soms klinken er berichten over erbarmelijke omstandigheden: slaapplaatsen in vochtige kelders, mensen die worden behandeld als cijfers in een spreadsheet. Dat is niet de Bourgogne die ik ken, maar het gebeurt. En juist daarom is het belangrijk dat de juiste handen op de juiste plek komen — met eerlijke afspraken, een bord warm eten, en een plek om uit te rusten die ruikt naar stro, niet naar schimmel.

 

Er worden deze zomer tienduizenden plukkers gezocht. Jong en oud, lokaal en van ver. Studenten, reizigers, liefhebbers van aarde onder de nagels. Ervaring is niet nodig — alleen zin om te werken, weer of geen weer. Want in de wijngaard is er geen dak boven je hoofd, alleen hemel. Soms brandend, soms weendend, maar altijd eerlijk.

 

De beloning? Ja, er is loon — het wettelijk vastgestelde tarief, met soms een maaltijd erbij, als de wijnboer goedgemutst is. Maar belangrijker nog: je neemt iets mee naar huis wat niet in je rugzak past. Het gevoel deel te zijn van iets ouds, iets ritmisch. Van een moment in het jaar waarop mensen samen buigen voor de oogst. Niet voor een scherm, maar voor een druiventros die glanst als ochtenddauw.

 

Wil je meedoen? De officiële oproepen staan op websites zoals vitabourgogne.com. Maar misschien hoor je het ook gewoon in het café, bij de kruidenier of op het marktplein, als iemand zachtjes zegt: “Ze zoeken nog handen bij Meursault, weet je.”

 

Als je gaat — neem stevige schoenen mee. En een pet. Maar laat vooral je haast thuis.

 

---

 

Misschien zie ik je daar, onder een kromme rank, met een emmer in je hand en je wangen warm van de zon. We zeggen niet veel. Alleen “Santé”, als de dag gedaan is. En dat is genoeg.

 

— Théo